
[ad_1]
من به عنوان یک صاحب سگ که 15 ماه در خانه کار می کنم ، اغلب از من سال می شود که آیا نگران این هستم که سگهایم هنگام بازگشت به دفتر کار دچار اضطراب جدایی شوند. من نگران نیستم: آنها یکدیگر را دارند و به مراقبت های روزانه سگ می روند (بله ، من کاملاً # داگم هستم و از این بابت خجالت نمی کشم).
صادقانه بگویم ، بیشتر نگران خودم هستم. بعد از مدت ها در شرکت بی وقفه شریک زندگی ام ، احساس می کنم کاملاً آسیب پذیر ، گمشده و تنها هستم که ناگهان او در مجاورت نیست.
اکنون ، این چیزی است که من صبر می کنم به آن اعتراف کنم. من خودم را دوست دارم كه وقت زيادي را تنها دوست دارم و از اينكه خودم را به هر طريقي نيازمند بدم بيزارم. اما این دوره همه گیری ، نزدیکی جسمی عجیبی با افرادی که با آنها زندگی می کنیم و شدت همراهی ایجاد کرده است که قبلاً هرگز در زندگی عادی خود تجربه نمی کردیم.
این احساس “خفیف” که اکنون تجربه می کنید – کاملاً غمگین نیست ، خیلی خوشحال نیست؟ آن را “خسته کننده” می نامند ، و تعریف بسیار روشن است
تنها چیزی که می توانم آن را مقایسه کنم این است که به تعطیلاتی که با دوستان بوده ام فکر کنم. وقتی به خانه برگشتم و برای اولین بار در یک هفته تنها شدم ، ناگهان نمی دانستم با خودم چه کنم و فقط کمی غمگین نشستم. این مانند آن است ، اما در مورد استروئیدها. من به طرز دردناکی از تنهایی خود آگاه هستم و آستانه خستگی من هرگز کمتر نبوده است.
نه تنها این ، بلکه احساس اضطراب بیشتری نیز دارم. این ممکن است استعداد خودم برای اضطراب و آگورافوبیا باشد (ترس از بیرون رفتن و همچنین قرار گرفتن در شرایطی که برای فرار از آن دشوار است ، که در گذشته تجربه کرده ام) ، اما بیرون رفتن به تنهایی احساس می کند من خانه را ترک کرده ام بدون هر لباسی احساس می کنم در معرض دید قرار گرفته ام و اصلاً آن را دوست ندارم.
دکتر بکی اسپلمن ، روانشناس در کلینیک خصوصی درمانی توضیح می دهد: “گروه هایی از مردم اکنون چندین ماه است که حباب های نزدیکی با یکدیگر ایجاد کرده اند و برخی از آنها می دانند که آنها هنوز راحت تر هستند و فقط به معاشرت با کسانی که در حباب اصلی خود هستند محدود می شوند”. . “دلیل این امر آشنایی است. عدم اطمینان از اختلاط با افرادی که کمتر با آنها آشنا هستیم سطح اضطراب اجتماعی را افزایش می دهد و به طور بالقوه باعث ناراحتی ما می شود.”
به گفته دکتر اسپلمن ، علائم اضطراب جدایی معمولاً هنگامی که در کنار افرادی نیستیم که با آنها احساس راحتی می کنیم ، احساس ناامنی می کنیم و همچنین هنگام ورود به موقعیت های اجتماعی با افرادی که کمتر برای ما شناخته شده اند ، احساس دلهره می کنیم. تاکتیک های اجتناب و بدتر شدن علائم در صورت عدم درمان می تواند منجر به آگورافوبیا و حملات هراس شود.
نحوه کنار آمدن با حملات هراس هنگام قفل کردن
بنابراین ، راه حل چیست؟ دلیل آگورافوبیک درون من این است که احتمالاً بهتر است برای همیشه در خانه بمانم. اما جنبه منطقی من علاقه برخی برای بازگشت به حالت عادی و مهمتر از آن لذت بردن از دنیای خارج است.
دکتر اسپلمن می گوید: “تنها راه مقابله با اضطراب جدایی و آگورافوبیا قرار گرفتن در معرض است ، بنابراین باید خود را در موقعیت هایی قرار دهید که باعث اضطراب شما شود.” “با این کار ، خواهید فهمید که در واقع بدترین اتفاق رخ نمی دهد و با گذشت زمان ، با درک اینکه می توانید در حقیقت کنار بیایید ، سطح اضطراب شما پایین می آید.”
Leave a reply